Een brief schrijven aan jouw eerstgeborene. Cliché? Misschien een beetje. Ik moet toegeven dat je zo een brief geregeld ziet terugkomen op mamablogs. En toch wou ik deze brief schrijven en ook met jullie delen. Als die brief vanuit je gevoel voortvloeit, is geen enkele brief hetzelfde. Er is heel veel wat ik wil zeggen tegen mijn kleine man, mijn lieve vriend, dat jongetje dat van mij, bijna 2 jaar geleden, een mama maakte. En dus schrijf ik die brief…
Mijn eindeloze respect gaat uit naar al die alleenstaande moeders Het is geen geheim meer. Mensen die mij al langer volgen weten dat mijn eindeloze respect uitgaat naar al die alleenstaande moeders (en ook papa’s, want ja dat gebeurt ook). Mijn man zit regelmatig in het buitenland voor zaken. Dat zijn soms enkele dagen, soms is hij maar een nachtje weg, maar iedere keer opnieuw ervaar ik hoe moeilijk het is om alles alleen geregeld te krijgen. En dan heb…
Het begon met een ‘google search’: ‘Wat moet een kind van 17 maand allemaal kunnen?’ En toen dacht ik, eigenlijk moet mijn kind helemaal niets! Zolang ik evolutie zie ben ik tevreden. En dat mag hij op zijn manier doen. Toch vond ik het interessant om het even neer te pennen wat Mattéo allemaal kan (of nog niet kan). Het is hier tenslotte mijn bedoeling om herinneringen op te bouwen voor later en ik merk dat ik zijn eerste woordjes,…
“Consequent opvoeden? Niks moeilijk aan!” dacht ik, in een nog kinderloos bestaan. “Je wil toch geen terrorkid? Wel, dan ben je beter consequent en het liefst ook streng maar rechtvaardig.” Haha! Heb ik ooit zo gedacht? Mattéo is net geen 15 maand en ik moet mijn mening al herzien. En de moeilijkste jaren, als het op opvoeden aankomt, moeten nog komen! “Mag ik dan nu een zakje? Ik denk dat ik een paniekaanval krijg en ga hyperventileren” Het lukt me…
Help! Mijn kind is lastig als ik in de buurt ben. Nog erger als hij alleen met mij is. Mattéo, mijn zoontje van 14 maand weet nu al perfect hoe hij mijn grenzen moet aftasten. Hij weet nu al hoe hij mijn geduld op de proef moet stellen en hij vindt het grappig als ik dat geduld dan ook even verlies. Daar zit hij dan, naar mij te staren, met een grijns op zijn gezicht en die genieperige deugnieten oogjes….