Af en toe krijg ik het wel te horen: “Je bent minder actief momenteel met je blog en op Instagram”. Ik ben er me van bewust en heb daar ook een dubbel gevoel bij. Het gaat hier om een combinatie van een bewuste maar ook gedwongen keuze. Ik schiet tijd te kort, stel andere prioriteiten, begon me teveel te ergeren aan het competitiegedrag van sommige ‘Instagrammende moederkes’ (als ik het zo mag noemen), het maakte me vaker ongelukkig dan gelukkig… en dan is de keuze om te minderen snel gemaakt.

Mijn blog treurt, hij wordt niet meer gevoed.

Eerst even over die blog van mij. Mijn laatste blogpost dateert van 20 augustus 2019, het was nog nooit 2 maanden stil op mijn blog. Hier is ‘tijd’ de enige boosdoener. Er ging geen dag voorbij zonder dat ik aan de blog dacht en de mogelijke artikels die ik nog zou willen uitschrijven. Ik heb wel 101 ideeën, mogelijke onderwerpen waar ik mijn ei in kwijt wil, tientallen concepten die klaarstaan,… maar het kwam er niet van.

Na een drukke werkdag kroop ik ’s avonds geregeld vol goede moed en energie achter het stuur. Tijdens mijn rit naar huis flitste de blog die ik die avond zou neertypen door mijn hoofd. De inspiratie kwam en liet me niet meer los. In mijn hoofd zou ik die avond een prachtstuk neertypen, elk woord, elke zin klopte. Iedere avond opnieuw die teleurstelling. Ik kwam thuis, maakte eten, de keuken werd opgeruimd en de kinderen lagen lekker te slapen. Helaas kroop mijn energie op dat moment mee in bed. Ik kon alleen nog maar neerploffen in de zetel en hopen dat ik die ene serie samen met mijn man kon uitkijken zonder in slaap te vallen. Je kan zelf wel raden hoe die gezellige ‘filmavondjes’ meestal eindig(d)en.

Instagram op een laag pitje.

Inactief kan je me ook niet noemen. Ik post nog geregeld eens een story en hoewel ik veel minder scroll door de Instagram tijdlijn kijk ik af en toe wel nog eens mee met de story’s van mijn favoriete Instagram accounts.

Wat je waarschijnlijk wel al is opgevallen is dat ik niet meer dagelijks een foto post. Terwijl ik deze blogpost uittyp zie ik trouwens dat mijn laatste foto bijna 2 weken geleden gepost werd. Het is al meer dan een jaar geleden, denk ik, dat ik er zoveel tijd tussen liet.

Wat ik nu neertyp interesseert je waarschijnlijk geen moer. Je bent misschien meer geïnteresseerd in de reden waarom. Ik probeer mijn gevoel en de reden waarom even mee te geven.

Waarom ik minder actief ben op Instagram

In eerste instantie zal het wel liggen aan het ontbreken van content. Mooie plaatjes zeg maar… want daar draait Instagram om, toch?

Het ontbreken van content heeft een achterliggende reden. Toegegeven, de dagen zijn korter en als het ’s avonds donker is wanneer je thuiskomt is het al veel moeilijker om leuke foto’s te nemen. Maar er is meer…

Ik heb al een tijdje een haat- liefdeverhouding met Instagram.

Wat ik hier ga neertypen is van toepassing op mensen die een openbaar profiel hebben, mensen waarvan ‘onbekende volgers’ de meerderheid van hun volgersaantal voorstelt. Het gaat hier dus niet om Instagramaccounts die gevolgd worden door eigen kennissen en vrienden.

Ik hou ervan om geïnspireerd te worden en, als het kan, zelf anderen te inspireren. Het is geweldig om mooie foto’s te bewaren, terug te scrollen naar die mooie momenten en zo jouw persoonlijke en mooiste herinneringen op 1 plaats te bewaren. Verder is Instagram een geweldige community waar je contact legt met lotgenootjes en mensen in gelijkaardige situaties. Je lijkt nooit meer alleen, met nadruk op lijkt.

Ik merk dat je heel wat energie moet steken in jouw account, het liken en reageren op andermans foto’s en het liefst ook reageren op story’s om je contacten iets of wat te onderhouden. Doe je dat niet of te weinig? Dan verwateren de meeste van je contacten. De mensen waarmee je een klik leek te hebben lijken plots weer verdwenen van de aardbol. Je zou kunnen stellen dat dat logisch is, dat het in het echte leven ook zo is. Maar ik denk dat er vaak vergeten wordt dat het hier om virtuele contacten gaat.

Mijn gezin, familie en vrienden verdienen mijn kostbare tijd meer dan wie dan ook.

Ik kwam tot de constatatie dat ik enorm veel tijd en energie stak in virtuele contacten, dat ik bijna meer of sneller zaken ging delen met mijn online community dan dat ik met mijn partner, familie of vrienden deed. Toen ik dit realiseerde (misschien ook wel dankzij mijn man) begon ik na te denken. Waarom toch? Voor wie of wat doe ik dit? Kan ik mijn kostbare tijd niet beter benutten? Leef ik niet beter in het nu? Wil ik echt dat mijn kinderen zich hun mama herinneren als ‘de mama die continu met haar gsm in de hand loopt?’.

Bovenstaand denkproces en mijn antwoorden op bovenvermelde vragen vormen ook meteen het antwoord op de vraag waarom ik minder actief ben op Instagram en ergens ook op mijn blog. Ik spendeerde dagelijks uren op mijn smartphone. Ik kon niet meer bewust genieten van kleine momentjes zonder die gsm erbij te nemen.

Daarnaast begon ik me ook te ergeren aan het competitiegedrag van mede instagrammers: 1001 must follow story’s of reposts in de hoop ook gerepost te worden. Enkel nog posts of story’s rond samenwerkingen die totaal niet relevant waren voor het profiel en volgers in kwestie. Iedereen krijgt graag gratis goederen, maar ‘neen’ is ook soms een antwoord als wat je krijgt totaal niet bij je doelpubliek past. Instagrammers die klagen omdat een bepaalde post “maar 300 likes” heeft en ‘het algoritme’ de boosdoener is.

Niet heiliger dan de paus.

Ik ben moeder Teresa niet… op een gegeven moment ging ik mee in dat spelletje. Ik begon mijn volgersaantal met andere gelijkaardige accounts te vergelijken. Vond dat bepaalde foto’s te weinig likes kregen en kon daar echt triest om zijn. Maar de dag dat ik meeging in dat competitiespelletje werd ook de dag dat de fun er vanaf was. Op dat moment werd ik meer ongelukkig van Instagram dan gelukkig. En dus gooide ik het over een andere boeg.

Waarom vergelijk je jezelf met anderen? Jij bent jij en niemand anders. Je kan jezelf onmogelijk met iemand anders vergelijken. Wat je wel kan doen? Vergelijk jezelf met de persoon die je was en word vervolgens de beste versie van jezelf.

Wat ik anders ga doen

Stoppen met Instagram? Mijn account op privé zetten? Ook deze vragen zijn door mijn hoofd gegaan. Maar neen, dat doe ik niet (nu toch nog niet). Ik vind het de dag van vandaag nog veel te leuk.

Wat ik dan wel anders ga doen?

Daar ben ik eigenlijk al mee begonnen. Een ‘like’ of een ‘volger’ meer of minder? Ik probeer er niet meer van wakker te liggen. Natuurlijk is het fijn om extra volgers bij te krijgen en te merken dat mijn foto geapprecieerd wordt. Maar waarom zou ik me daardoor laten opzadelen met een slecht gevoel?

Verder leg ik mezelf en mijn gezin geen druk meer op. Heb ik een leuke foto? Super! Ik post hem. Heb ik er even geen? Dan is dat maar zo. Ik ga echt niet meer beginnen stressen omdat ik al een week geen foto meer heb gepost.

Weet je wat er gebeurde vroeger in zulke situaties? De stresskip in mij legde de druk op de schouders van mijn man zodat hij de perfecte foto zou trekken. Dat gebeurde vaak ’s avonds, na een drukke werk/ crèche/ schooldag. Ik nam mijn oververmoeide kinderen op de schoot, ondertussen stonden de patatten op het vuur en hield ik mijn man van die ene belangrijke werkmail af. Hij zou en moest die foto trekken, hij nam er plichtsbewust een twintigtal zodat ik nog wat keuze had. Vaak eindigde dit in een fiasco. Ik was niet tevreden met het resultaat, de kinderen werkten niet mee en ik bleef boos en gefrustreerd achter. Net een klein kind, boos op de wereld, terwijl de enige schuldige in dit verhaal mezelf was. Ik kon toen maar aan 1 ding denken: ‘Waarom lukt dat bij al die andere mama’s wel?’ Ik besef nu dat andere mama’s in dezelfde gefrustreerde situaties belanden. Dat zij zich diezelfde vraag stellen en dat ik één van de mama’s leek waarbij de foto’s wel altijd vlotjes leken te lukken.

#honestmotherhood en #realparenting

Je kan beweren dat je van #honestmotherhood en #realparenting doet. Dat klopt bij mij in zekere zin wel, mijn story’s en verhalen onder de foto’s zijn dat ook. Maar ik (en ik denk 90% van de instagrammende mama’s) willen gewoon ook mooie foto’s delen. De caption onder de foto mag ruw en echt zijn… maar mijn persoonlijk fotoalbum draait wel om mooie plaatjes en dat is op mijn Instagramaccount niet anders.

Tot slot

Het zou dus best kunnen dat je vanaf nu weer elke dag een foto van mij ziet verschijnen om vervolgens weer een week (of langer?) niets meer te zien verschijnen. Het zou ook kunnen dat ik terug wekelijks blog maar het kan ook zijn dat dit maar maandelijks wordt. Excuses hiervoor. Maar ik denk dat je nu, na het lezen van deze blog, begrijpt waarom.

Liefs!

Gaëlle
xxx