Mama, Opvoeden

SOS Peuterpuberteit – 7 typerende eigenschappen van die uitdagende fase

Mattéo is ondertussen 2 jaar en 8 maanden. De peuterpuberteit is hier al zeker een goed jaar aan de gang. Een fase die nu zijn hoogtepunt lijkt te bereiken. Zou het of kan het nog erger?

‘Uitdagend’ dat is het minste wat ik er van kan zeggen. Hij test met veel plezier zijn en onze grenzen af en bouwt zo lekker verder aan zijn eigen identiteit. Hoewel het een kunst is om als ouder je geduld niet te verliezen vind ik het ook een zeer fascinerende en leuke periode. Hij evolueert razendsnel op dit moment, spreekt in volle zinnen, verstaat zo goed als alles wat we tegen hem zeggen (en dit zowel wanneer zijn papa in het Nederlands als wanneer ik in het Frans tegen hem praat), hij is heel zorgzaam en attent, geeft de liefste kusjes en knuffels, hij biedt troost wanneer hij dat nodig vindt….

Ik vind het niet alleen fascinerend om zijn evolutie mee te maken maar ook wij als ouder evolueren mee dankzij de vele uitdagingen die hij ons oplegt.

7 eigenschappen die de peuterpuberteit van Mattéo typeren 

1. De driftbuien

De driftbuien lijken vaak uit het niets te ontstaan en verlopen dan ook meestal heel dramatisch. Voor ons lijken ze banaal maar voor onze peuters is er vaak wel echt een achterliggende reden. Als hij moe is hebben we het meeste kans op driftbuien van terreurniveau 4, lees zeer ernstig. Vaak is hij op zulke momenten zo kwaad dat afleiding niet helpt. We laten hem dan meestal uitrazen en zetten hem even apart.

Wanneer hij gekalmeerd is (of ook niet) zetten we ons op zijn hoogte en praten we over wat er gebeurd is, waarom wij eventueel een bepaalde beslissing namen, waarom we boos werden of waarom wij een bepaald iets gezegd hebben. We proberen zijn gedrag ook aan een gevoel te linken zodat hij leert om zijn gevoelens te benoemen. Vervolgens vinden we het heel belangrijk om met een “Sorry” (indien nodig uiteraard) maar al zeker met een knuffel te eindigen. “Zand erover” is dan de boodschap en op die manier kunnen we allemaal terug verder alsof er niets gebeurd is.

2. Een eigen willetje

Zo beslist hij ‘s ochtends bijvoorbeeld dat hij helemaal geen zin heeft om zich aan te kleden of net die schoenen die ik voor hem uitkoos aan te doen. Perfect timing! Wij hebben ’s ochtends helemaal geen haast hoor. Het is ondertussen een spelletje geworden; hij loopt weg, ik loop er achter. Mijn dagelijkse workout sessies zijn op die manier wel gegarandeerd.

3. Alles alleen en op zijn manier willen doen

Zo wou hij onlangs weer helemaal alleen naar de wc, geen probleem! Tot ik hem al rechtstaand voor zijn potje aantrof terwijl hij zo goed hij kon zijn plasje recht in de roos oriënteerde. Ik ga er u geen tekening bij maken!

4. Komedie spelen

“AUW” zijn favoriete woordje, hij heeft om de haverklap wel ergens pijn als we hem aanraken OF hij haalt zijn grootste pruillip boven en probeert dan heel hard geforceerd te wenen (deed hij ook op de omslagfoto van deze blog). Hij is ervan overtuigd dat dit heel geloofwaardig overkomt. Hoe we hier juist op moeten reageren is me nog een raadsel. Een schreeuw om aandacht die hij uiteraard krijgt maar we maken hem wel eerst duidelijk dat het niet op deze manier hoeft.

5. Iets op een normale manier vragen? Onmogelijk.

Zaken worden meteen al jammerend gevraagd. We maken hem elke keer opnieuw duidelijk dat hij dat ook gewoon kan vragen… tevergeefs. (“Adem in, adem uit mama”… “het is een fase” 😉 )

6. Alles herhalen

Wij hebben een echte papegaai in huis. Maak ik mij kwaad? Dan herhaalt hij gewoon mijn woorden en intonatie. Of hij herhaalt zaken die hij in het verleden eens gehoord heeft. Zo zei hij onlangs op een heel belerende manier: “Hoeveel keer nog!”. Iets dat hij van ons of op school waarschijnlijk al vaak gehoord heeft. *Moeilijk om dan je lach in te houden*

7. ‘Neen’ is geen antwoord.

Opgepast met het ‘neen’ woordje. Je peuter gebruikt het maar al te graag maar ‘owee’ als jij het woordje ‘neen’ als ouder durft uitspreken.

Situatieschets:
Mattéo: “Ik wil een koekje!!!”
Ik: “Neen schat, je hebt er al één gehad”
Mattéo: “Ik WIL een KOEKJE!!!”
Ik: “Lieverd! Je hebt net al een koekje gehad, mama wil niet dat je er 2 eet.”
Mattéo: “MAAR IK WIL EEN KOEKJE!!!!!” met de nodige tranen inclusief drama.
Einde discussie en 10 afleidingsmanoeuvres later komt het goed.
Ik merk al snel dat ik in de val trap en in discussie treed met mijn kind… iets dat ik absoluut wil vermijden.


Herkenbaar? Welke situaties maken jullie zo al mee met jullie peuters? Ik ben benieuwd!


 

Lees ook:  ‘Eerste dag naar de kleuterschool’

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.