Mama

Hoe die eerste werkweek verliep

Hoe ervaarde ik die eerste werkweek nu echt?

Ik keek er naar uit… en ook weer niet. Gemengde gevoelens. Terug beginnen werken na 5 maand zwangerschapsverlof, het zou een grote aanpassing zijn. Maar hoe ervaarde ik die eerste werkweek nu echt.

“Hallo gejaagd leven, hallo bumperkleven, hallo ochtend- en avondrush, hallo stress, hallo mails, hallo deadlines,…”

Het klinkt niet zo sexy allemaal hé. Maar eerlijk gezegd heb ik het minder moeilijk gehad dan initieel gedacht. Dat werkritme ben je snel terug gewoon. Hoewel ik heel even moest nadenken wat mijn paswoord nu weer was om in mijn werkcomputer te geraken, lijkt het nu al alsof ik nooit ben weggeweest. Het is waar wat ze zeggen, het went heel snel.

De nacht van zondag op maandag

De nacht die de eerste dag van mijn werkweek vooraf ging was een hel. Ik mag niet klagen over Maxime’s slaappatroon. Hij kreeg altijd om middernacht zijn laatste voeding en werd vervolgens rond 4u en 6u nog eens wakker om te drinken. Na het drinken viel hij onmiddellijk terug in slaap en kon ik hem wegleggen. Ik kon daar dus gerust mee leven. Maar net nu ik mijn wekker had gezet en moest opstaan om aan die eerste werkweek te beginnen, uitgerekend dan, kenden we de slechtste nacht die we ooit met hem gekend hebben. Hij werd wakker om 2u en wou vervolgens niet meer slapen. Zijn neus zat potdicht en hij kon zeer moeilijk drinken.

De wekker ging af en plots was het zo ver

Die maandag ging hij samen met zijn broer zoals voorzien naar de crèche en begon ik aan mijn eerste werkdag. Mijn man en ik besloten om de jongens samen af te zetten. Ik legde even alles uit aan de tantes van de opvang en kwam tot de conclusie dat ik mijn afgekolfde melk thuis vergeten was. Grrr geweldig! Mijn man had die dag gelukkig verlof genomen om nog wat bij te klussen in ons huis. Hij speelde dus de melktaxi van dienst. Ik kon met een gerust hart naar mijn werk vertrekken. Verrassend genoeg liet ik die dag geen traantjes, die waren de dag ervoor gevloeid toen ik pas echt tot het besef kwam dat onze tijd voorbij was.

Maxime had een ‘ok’ dagje gehad op de crèche. Hij had alleen heel weinig geslapen (logisch als je zoveel nieuwe dingen rondom jou ziet) en hij had zeer slecht gegeten. Op 10u tijd had hij maar 2x 50ml gedronken terwijl hij normaal om de 3u bij mij drinkt. Toch bleef hij de Maxime die ik ken, want ook in de opvang toonde hij hoe goed hij kon lachen.

Toen ik thuiskwam waren de jongens al thuis, mijn man was ze gaan ophalen. Maxime voelde warm aan en had wat koorts. Zijn neusje zat nog goed dicht. De nacht die daarop volgde was nog slechter. Hij stond dinsdag op met hoge koorts en wij besloten hem dus thuis te houden. Hij was nog nooit ziek geweest en natuurlijk moest die eerste keer samen vallen met al onze andere eerste keren.

1 dag crèche, de hele week thuis

Je leest het goed, het werd steeds erger. De nachten werd er niet geslapen, hij had heel veel moeite om te ademen en te drinken en bleef hoge koorts maken. Woensdag kon ik hem gelukkig bij mijn ouders afzetten. Zij gingen met hem naar de dokter. Verdict: infectie op de bovenste luchtwegen. Hij kreeg antibacteriële neusdruppels en we gingen aan de aerosol. Hij mocht de rest van de week niet meer naar de crèche.

Ik mag mijn beide handjes kussen dat ik op mijn ouders mag rekenen. Zij gingen niet alleen naar de dokter met Maxime en naar de apotheek om zijn medicatie zo snel mogelijk op te starten maar zij kwamen de rest van de week ook bij ons thuis om op Maxime te passen. Met pijn in het hart laat je je zieke kindje achter maar ik kon het me niet veroorloven om mijn eerste werkweek thuis te blijven. Althans dat durfde ik niet…

Mijn eerste werkweek

Mijn eerste werkweek was er dus eentje van weinig slaap. Eentje waar ik meteen ook geconfronteerd werd met extra zorgen en geregel. Maar ook eentje waar ik met veel plezier mijn collega’s terugvond, eentje met leuke babbels en veel gelach, eentje waar ik de merken waar ik voor werk terug in mijn handen kon nemen en ook eentje die mijn hersencelletjes wakker schudde.

Mijn eerste werkweek was ook eentje van kolven op het werk. Iets waarvan ik nooit dacht dat ik het zou doen. Na onze moeilijke start of zeg maar moeilijke eerste maanden, ben ik vastberaden om 6 maanden borstvoeding te geven. Dat wil zeggen dat ik nu nog een maandje op het werk mag kolven. Ik kolf 1x tijdens mijn middagpauze. De eerste keer deed ik dat met een bang hartje op het toilet en werd ik vuurrood toen er volk binnenkwam omdat ik schrik had dat die zich gingen afvragen wat dat geluid was achter die gesloten deur. Mijn rechtstreekse collega’s vonden dat een vreemd idee. Ze hebben mij verplicht om dat gewoon achter mijn computer in ons kantoor te doen. De deur gaat over de middag op slot en ik krijg ondertussen ook veel meer gekolfd.

Top collega’s! Gelukkig ook allemaal vrouwen 😉 Via deze weg bedank ik jullie dus allemaal nogmaals. Glad to be back!

2 thoughts on “Hoe die eerste werkweek verliep

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.