Ondertussen is het exact een maand geleden dat Mattéo 1 jaar werd. Ik wou een geslaagd feestje en heb lang op voorhand nagedacht over de organisatie ervan. In mijn hoofd was alles perfect maar dat lang nadenken heeft niet veel opgebracht. Veel nadenken maar niets uitvoeren… dat helpt natuurlijk niet. Buiten zijn thema ‘Mattéo’s 1th Jungle Party’, zijn outfit en enkele decoratie stukken die ik op alieexpress gescoord had was ik dus niet goed voorbereid. Niet goed voorbereid zijn + perfectionistisch aangelegd zijn = stress, VEEL STRESS
Een eerste verjaardagsfeestje
We besloten om zijn feestje de dag van zijn verjaardag te geven. Logische keuze. Mattéo verjaart op 15 augustus en laat dat nu net een feestdag zijn, halleluja en bedankt Maria! 15 augustus is eigenlijk ook een zeer emotionele dag voor ons. Deze dag valt samen met de verjaardag van zijn overleden oma, mijn schoonmama. Een prachtige dame met een gouden hart die helaas veel te vroeg vertrokken is.
Zoals gewoonlijk wou ik voor Mattéo’s feestje alles zelf doen. Enkele weken voor D-day had ik er nog alle vertrouwen in. We waren met verlof en ik zou dus een zee van tijd hebben om dat feest te organiseren. Ik had precies een klein detail (of meerdere) over het hoofd gezien… We zijn, net voor zijn feestje, een goede 2 weken op reis geweest. In de vooravond van 12 augustus kwamen wij vermoeid van de autorit en met een overvolle wagen terug thuis. 13 augustus had ik ’s ochtends Mattéo’s cakesmash gepland bij de fotograaf (dezelfde fotograaf als die van de newbornshoot). 14 augustus (de dag voor zijn feestje!!!) was ik in volle vaart de valiezen aan het leeghalen, mijn was en plas aan het doen en aan het stressen voor het feest van morgen.
In mijn hoofd was het 15 augustus een stralende dag. Maar enkele dagen ervoor voorspelde de weerman al weinig goeds. Ons menu werd dus 2 dagen ervoor aangepast. Bye bye heerlijke BBQ op ons zonovergoten terras. En zo was mijn man de dag ervoor tot een kot in de nacht vol-au-vent aan het maken voor 13 personen. Een geluk bij een ongeluk waren we met 13 in plaats van 18 want mijn zus en haar kroost waren op reis. En geloof mij 13 mensen opgesloten in een huis dat is druk! Leve de tuinfeestjes dus!
Een hele organisatie
De dag ervoor moest ik dus, naast valiezen leeghalen en mijn was en strijk doen, ook nog aan Mattéo’s feestje denken. We gingen die dag dus om onze boodschappen. De boodschappen had ik gelukkig de dag ervoor via collect & go geboekt. Super handig voor gehaaste moeders net als ik. Maar weet je wat minder handig is? Thuiskomen met 6 x 2kg en dus 12kg ajuin in plaats van 6 ajuinen. Dat resulteert in liters ajuinensoep in mijn diepvries en nog een flinke stock ajuinen in de berging.
Wanneer onze boodschappen inclusief de ajuinen een plaatsje hadden gekregen begon ik aan Mattéo’s verjaardagstaart. Op Pinterest zag ik een prachtige jungle taart passeren. Ik dacht dat ik dat wel ging kunnen (ook al heb ik ‘0’ ervaring met taarten decoreren) en begon dus vol goede moed aan DE jungle taart.

Dit is de taart waar ik mij op heb geïnspireerd. Ik was wel realistisch en wist dat mijn taart (omslagfoto) er niet even goed ging uitzien.
Zo bakte ik 2 taarten die ik op elkaar kon stapelen. Wanneer ik klaar was met bakken moest het echte werk nog beginnen, namelijk de taart voorzien van een fruitvulling en het decoreren ervan. Het was iets na twaalf uur en mijn man wees me erop da het officieel Mattéo’s eerste verjaardag was. Ik kreeg instant een krop in de keel en voelde de tranen opkomen. Ik was de afgelopen uren/ dagen zo in de weer dat ik er nog niet echt bij stil had gestaan. Gek toch dat wij mama’s zoveel moeite hebben met die eerste verjaardag. Ik kreeg ook ineens mijn klopje en kroop op aanraden van mijn man onder de wol. De taart was dus nog niet klaar en het huis was nog niet gedecoreerd… gelukkig ging het feestje pas om 15u van start.
Aanloop naar het feest

In aanloop naar het feest kon ik Mattéo wat afleiden met een ballon. Handig want ik had wel nog wat werk.
Foto links: Mattéo’s tutje geraken we al niet meer kwijt
Foto rechts: Apostel Matteüs herdenkt en groet Maria die ter hemel werd opgenomen op deze ‘Onze Lieve Vrouw Hemelvaarts dag’ of ook wel Mattéo’s verjaardag genoemd.
Ik ben ’s ochtends dus als een gek die taart gaan decoreren. Ik heb gevloekt, hard gevloekt. En ik was allesbehalve een aangenaam mens op dat moment (dat kan mijn man beamen). Het lukte uiteraard niet zoals ik het wou. Mijn keuken was een stort, de suikerpasta bleef aan mijn aanrecht plakken er lag overal poedersuiker op de grond en die gekleurde suikerpasta maakte plekken op mijn aanrecht. (die zijn er gelukkig uitgegaan).
Het was bijna 13u wanneer de taart eindelijk klaar was. Ik ging als een wervelwind door het huis. Eerst de keuken opruimen, dan nog snel eens stofzuigen want onze hond verliest enorm veel haar (ja dat ook nog ja!) en wanneer ik al nat in het zweet naar mijn uurwerk keek was het al 14u30. Ik had nog 30 minuten om 1) het huis te decoreren, de tafel te dekken, alle ballonnen op te hangen en 2) mezelf en Mattéo nog presentabel te maken (douchen, aankleden,…). Vraag me niet hoe ik het gedaan heb maar om 14u59 ging de bel… (wat?!? Een minuut te vroeg, hoe durven ze! 😉 ) – En daar stond ik dan de deur te openen, weliswaar met een totaal andere outfit dan initieel gepland en Mattéo met nog natte haren op de arm. Waar Mathias (mijn man) was? Vroegen ze dan. “Sja… die neemt snel nog een douchke” ;-). Dat had hij trouwens ook wel verdiend want ik heb dat niet allemaal alleen klaargespeeld.

De ballonnen kan je op Aliexpress terugvinden. (Houd rekening met lange wachttijden)
Het feest
Eens de genodigden er waren kon ik wel genieten al had ik soms die extra koffie wel nodig om overeind te blijven. Maar de stress viel pas van mijn schouders wanneer we de nodige foto’s hadden getrokken van Mattéo achter zijn Jungle taart, inclusief brandend kaarsje. En uiteraard eens ik iedereen aan tafel had gekregen met zijn stukje taart – wachtend op de reacties/ gezichtsuitdrukkingen na die eerste hap – reacties die gelukkig positief waren! (of ik heb topacteurs in mijn familie).
Ik besloot die dag trouwens 100% aanwezig te zijn. Mattéo en de genodigden moesten mijn aandacht krijgen. En dus besloot ik die smartphone ver weg te leggen en te genieten van het moment. Hoe aanlokkelijk ook, er verschenen die dag geen foto’s online, geen Instagram stories van een jarige Mattéo en berichtjes werden pas later beantwoord. Foto’s namen we met de spiegelreflexcamera.
Ik raad het iedereen aan om het ook eens zonder die smartphone te doen. Achteraf las ik dat enkele mede mamablogsters hetzelfde hadden gedaan met de verjaardag van hun kinderen. Ik werd zelfs bedankt voor de inspiratie. Wel mama’s, ik ben op mijn beurt zeer dankbaar dat ik jullie geïnspireerd heb. Mama’s voor mama’s! niet?
De traktaties
Wij sloten ons dagje allemaal moe en voldaan af. Maar plots schoot er mij weer iets te binnen in dat hyperactief brein van mij… “De traktaties!!!”. Mattéo moest over 2 dagen terug naar de crèche en ik kon hem toch moeilijk met lege handen laten gaan. Gelukkig had ik alle benodigdheden al lang op voorhand in huis gehaald. Maar gezien ik weer het geweldig idee had om gepersonaliseerde traktaties te maken kroop daar ook iets meer tijd in dan initieel gepland.
Mattéo bracht gepersonaliseerde sleutelhangers mee naar de crèche. Wel met enkele dagen vertraging *bloos**bloos* en helaas kwam ik ook wat pandahoofdjes te kort. Wij hebben een fantastische crèche die in volle vaart groeit wat dus resulteert in extra kindjes maar te weinig pandahoofdjes (die werden lang op voorhand besteld en kon ik helaas niet tijdig bijbestellen).

De sleutelhanger traktaties
Ik heb mijn lesje wel geleerd. Volgend jaar begin ik ofwel op tijd of ik laat de traiteur zijn werk doen. Maar ik denk dat dit voor mij een beetje hetzelfde is als zonnecrème gebruiken… ik mag nog zo rood zien als een kreeft, ik leer precies nooit echt uit mijn fouten.
Supermooi gedaan!! Vaak denk ik te veel te hebben, tot het allemaal staat, vind ik het te weinig. Tof thema.
Hehe! Ik heb vaak veel te veel ? En Thx! ?
Heel leuk gedaan! Wel herkenbaar hier om alles tot de laatste minuut uit te stellen, om dan chaotisch als een kip zonder kop rond te lopen om alles toch maar zo perfect mogelijk te krijgen 😀 En ik vind dat jouw taart er écht heel goed uitziet, zeker als je weet dat ze op zo’n korte tijd en met zo’n tijdsdruk gemaakt is! 🙂 Chapeau!
oh thx! 🙂 Lief van je. En wat is dat toch met ons uitstel gedrag he, haha! 😉 Terwijl we goed genoeg weten dat we al de tijd die we hebben kunnen gebruiken…
Ik val als een blok voor je prachtige taart! Wat een beauty!
Oh meen je dat? Zo lief 🙂 Bedankt!!!