Is liegen over Sinterklaas slecht voor je kind? Kan je dat überhaupt als liegen bestempelen? Blijkbaar komt deze vraag elk jaar opnieuw terug naar boven. Ik had er persoonlijk nooit bij stilgestaan. De fantasierijke wereld rond Sinterklaas heb ik, voor zover ik me dit kan herinneren, nooit als liegen gezien.

Ik denk niet dat ik het mijn ouders ooit heb kwalijk genomen, hun verhalen over de goede Sint. Of ik teleurgesteld was toen ik de waarheid over Sinterklaas te weten kwam? Ja! Maar die teleurstelling weegt niet op tegenover al die prachtige jaren waar ik als kind jaar na jaar kon uitkijken naar de magie rond Sinterklaas. Ik ben mijn ouders daar juist dankbaar om.

Herinneringen

Ik herinner me nog altijd mijn gesprekken met de vriendjes en vriendinnetjes enkele dagen voor de komst van de Sint. We speculeerden over die nacht van 5 op 6 december. De nacht waar al de magie plaatsvond, waar alle brave kindjes speelgoed kregen van die enge maar tegelijkertijd ook lieve man met zijn witte baard. We hoopten ooit wakker te worden om de Sint stiekem aan het werk te zien. We hoopten door het raam te kunnen piepen om de Sint met zijn paard en zijn pieten op de daken te zien wandelen. Daar droomden we als kind van. Tevergeefs! Want we hebben de Sint ’s nachts nooit aan het werk gezien. En toch trokken we de Sint nooit in twijfel.

Op 5 december werd onze schoen zorgvuldig uitgezet, onze tekening zou de Sint meenemen naar Spanje, het suikerklontje en de wortel waren voor het paard van de Sint want ook hij moest hard werken. En de pieten die lusten wel een pintje. Ik was zo fier als een gieter toen mijn schoen stond en alles er rond piekfijn in orde was. Ik ging met een gerust hart en een glimlach op mijn gezicht slapen. Het kon voor mij niet snel genoeg ‘morgen’ zijn. Wakker blijven had geen zin… mijn ouders hadden mij meermaals verteld dat de Sint enkel kwam wanneer je flink aan het slapen was.

’S Anderdaags gierde de adrenaline door mijn lijf en kon ik niet snel genoeg beneden staan. Zou de Sint mijn lijst goed ontvangen hebben? Zou hij die sprekende en plassende pop gekocht hebben waar ik zo naar uitkeek? WAUW! Die pop lag daar, hij heeft mijn brief gelezen!!! En er lag nog zoveel meer; mandarijntjes, snoep, chocoladecentjes en nog ander klein speelgoed. En hé! Mijn tekening was weg, de wortel half opgegeten en het pintje half opgedronken. Mijn dag kon niet meer stuk. Die dag speelde ik ook uren met mijn nieuw speelgoed.

Is liegen over Sinterklaas dan slecht voor je kind?

Wel ik persoonlijk snap die heisa daarrond helemaal niet. Ik ken geen enkele volwassene die de dag van vandaag nog met een trauma loopt omdat Sinterklaas niet bestaat. En de meeste volwassenen die ik nu over Sinterklaas hoor spreken doen dat met fonkelende ogen en massa’s goede herinneringen. Een vriendin van mij heeft een zoontje van dezelfde leeftijd als Mattéo (15 maand). Zij heeft beslist dat ze niet zal meedoen aan het Sinterklaas gebeuren. Ze wil niet “liegen” tegen haar zoon. Ik plaats liegen tussen aanhalingstekens want voor mij is dit echt een verkeerd woord in associatie met het Sinterklaas gebeuren. Ze deelt dus een heel andere visie als de mijne. Maar hey! Even goede vrienden hoor 😉

Grappige bedenkingen

• Ik stond er nooit bij stil dat zo een oude man met spierwit haar nog zoveel baardhaar kon produceren.
• Wij hadden thuis geen open haard en ik vroeg me nooit af hoe die Sint dan binnen geraakte met zijn cadeaus.
• Ik heb me nooit de vraag gesteld hoe de Sint, overigens een hoogbejaarde man, het klaarspeelde om voor ongeveer 1 miljoen kinderen speelgoed rond te dragen op zijn paard?!?
• De vraag die ik me wel stelde was de volgende “Hoe speelt die alles klaar op 1 nacht?, Het duurt toch even voor je België volledig rond trekt op je paard?” – Ik denk dat ik toen wel al de ‘ze is rijp genoeg om het nu te weten’ leeftijd bereikt had.
• Hoe kon die Sint tegelijkertijd in meerdere shoppingcenters aanwezig zijn om met ons op de foto te gaan? En nee je moest niet afkomen met hulpsinten, daar geloofde ik al helemaal niet in!
• Hoe komt het trouwens dat ik toen nooit merkte dat ik elke keer op de schoot van een andere Sint zat? De ene keer had die wel een héél dikke neus in vergelijking met die andere keer, sommige Sinten hadden veel meer beharing dan andere (Soms zag je zijn ogen met moeite door zijn baardharen, andere keren dan weer wel – of was hij zijn kam vergeten die ochtend?)

Dit gezegd zijnde! Wees maar zeker dat wij hier thuis Sinterklaas gaan vieren. Ik en mijn man kunnen echt niet wachten om die magie mee te geven aan ons zoontje. Hoewel hij dit jaar nog te klein is om het goed en wel te beseffen hebben wij ons toch weer goed laten gaan. Allé ja… ik heb me een beetje laten gaan. Mijn man verklaarde me bijna gek met mijn Sinterklaasaankopen voor onze kleine prins. Meer hierover in een volgende blogpost, want dan onthul ik wat die goede oude Sint voor Mattéo bracht.

Hoe staan jullie eigenlijk tegenover de uitspraak “Je kind wijsmaken dat Sinterklaas bestaat is liegen tegen je kind?”