Mama

Eerste dag naar de kleuterschool

Hij gaat naar de kleuterschool

Morgen is het zo ver. Mijn kleine baby die (hoe hard ik het ook probeer te negeren) geen kleine baby meer is, gaat naar de kleuterschool. Het lijkt wel alsof ik hem gisteren na een veel te lange arbeid op de wereld zette. Ik voel dat warme glibberige lichaam nog zo op mij liggen. De warme gloed, euforie en adrenaline die na de krachtige inspanning tot in de toppen van mijn tenen door mijn lijf gierde kan ik me nog zo voor de geest halen.

Telkens een beetje loslaten

Hij had mij nodig, overleefde en groeide die eerste maanden op de melk die mijn lichaam voor hem produceerde. We zijn 2,5 jaar verder en op die korte tijd is dat kostbaar wezentje dat wij samen op de wereld brachten al enorm geëvolueerd. Er zijn al heel wat loslaat momentjes geweest maar de loslaat momentjes lijken iedere keer groter te worden. Het spreekt voor zich dat hij ons nog heel hard nodig heeft en gelukkig maar! Toch lijkt het nu al alsof hij zich bij iedere stap die hij zet voorbereid op zijn latere leventje… eentje zonder zijwieltjes.

Please, slow down…

Ik zou hem willen vragen om het allemaal wat rustiger aan te doen… mama is er nog niet klaar voor, het gaat allemaal veel te snel. Maar dat kan natuurlijk niet en dat voelt ook heel dubbel. Langs de ene kant zou ik hem graag heel klein houden, zo klein zelfs dat ik hem in mijn broekzak kan steken om hem tegen alles en iedereen te beschermen. Langs de andere kant is er niets mooier om je kind te zien evolueren en te fantaseren over hoe zijn toekomst er zal uitzien.

Morgen, zijn eerste schooldag

Ondertussen denk ik aan morgen en aanvaard ik mijn emoties daarrond. Ik weet dat het allemaal goed komt, dat het went en dat het hem deugd zal doen om een stapje vooruit te zetten. Maar toch zal ik een traantje wegpinken en zal mijn moederhart breken. Ik hoop alleen heel hard dat hij mijn tranen niet opmerkt, dat ik ze kan ophouden tot ik de schoolpoort uitloop. *Oh ja, dat doet mij er aan denken dat ik morgen best mijn waterproof mascara bovenhaal*

Hoewel hij al een speeluurtje had op zijn nieuwe school, heeft hij geen besef van wat er komen gaat. Hij spreekt over school, juf Heleen en showt met trots zijn veel te grote rugzakje op zijn mini rugje (ik geef toe dat ik wel smelt bij dit beeld). Maar gelukkig kan hij zich niet inbeelden wat ik me momenteel inbeeld.

Ik drop morgen een minimensje, op een veel te grote speelplaats, tussen wildvreemde mensen en kinderen. Mama en papa laten hem morgen achter op een plaats die niet vertrouwd aanvoelt… Hij zal niet goed beseffen wat de bedoeling is en hij zal het vooral helemaal alleen moeten doen. Van een leerschool gesproken!

Zijn eerste schooldag zal een immense indruk op hem achterlaten maar ik ben er zeker van dat hij zijn weg wel zal vinden en ik ben ook heel benieuwd hoe mijn mannetje zal evolueren.

Heel veel succes lieverd! Blijf lekker jezelf, kom met veel verhalen naar huis, maak leuke vriendjes en luister naar de juf 😉

 

Lees ook: Brief aan ’tantie’, de vrouw achter de crèche

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.