Mama

Brief aan mezelf voor mijn dertigste verjaardag

Gaëlle

Even de tijd nemen om jezelf aan te spreken, dat gebeurt niet dagelijks. Nu ik bezig ben klinkt dit zelfs een beetje ziekelijk. “Zorgt die ‘3’ in mijn leeftijd dat ik geestesziek word?” Ach, ‘I don’t care’… ik ben van mening dat het belangrijk is om een dialoog aan te gaan met jezelf, om jezelf even in vraag te stellen en om jezelf te leren appreciëren. Om daar achter te komen hoefde ik zelfs geen 30 te worden.

Ik schrijf deze ‘brief’ dus om even stil te staan bij mezelf. Het lijkt alsof ik alles voor elkaar heb als ik sommige mensen mag geloven. Ik heb een fantastische man, een geweldig huis een fantastische zoon en een goede job. Dit alles heb ik voor mijn 30e verjaardag bereikt. Maar ben ik nu beter of gelukkiger dan een ander? Wees gerust, dat ben ik niet! Ook ik heb baal dagen, ook ik maak ruzie met mijn man, ook ik voel me soms een slechte moeder, ook mijn huishouden ontploft wel eens en ook ik twijfel soms aan mezelf. Begrijp me niet verkeerd! Ik mag me echt gelukkig prijzen met mijn leventje en dat doe ik ook. Ik kus elke dag mijn beide handjes omdat ik zo een geweldig gezin heb. Maar een mens kan nooit altijd gelukkig zijn. Onmogelijk lijkt mij! Je mag nog alles hebben wat je wil. En dus lijkt het mij meer dan normaal en is het toegelaten om, in welke situatie dan ook, af en toe ongelukkig te zijn. Dat laatste lijkt mij ook de reden waarom we blijven vechten, blijven streven naar een doel.

Keuzestress en levensvragen

Nu ik 30 ben geworden lijkt het soms alsof ik in mijn midlife crisis ben beland (is dat niet wat vroeg?). Ik twijfel over mijn keuzes. Neem nu mijn job bijvoorbeeld. Hoe graag ik mijn job ook doe, toch stel ik me vragen. Breng ik wel genoeg tijd door met mijn gezin? Gaan er niet teveel zaken aan mij voorbij? Ik denk dan aan Mattéo die dagelijks bijna 10u in de crèche zit, terwijl ik op het werk achter mijn bureau zit. 10 uur?!? Je mist als mama toch wel heel cruciale fases in de ontwikkeling van je kind. Langs de andere kant heb ik mijn werk ook nodig om een gelukkig mens, een gelukkige mama, te zijn. Een huismoeder zit nu ook niet bepaald in mij (hoe hard ik ook genoten heb van mijn zwangerschapsverlof, je zou bijna expres kinderen maken voor dat verlof 😉 *dikke vette knipoog*). Ik wil blijven leren, mezelf ontplooien, ik wil uitdagingen, ik wil creëren… Maar langs de andere kant wil ik meer tijd met mijn gezin, meer tijd voor mijn huishouden, meer tijd voor mijn vrienden.

Ik wil dus heel veel en toch weet ik vaak niet precies wat ik wil. Zulke levensvragen maken me soms ongelukkig.

Hoe dan ook. Ik moet vrede stellen met het feit dat je nooit elke dag gelukkig kan zijn. Moest je trouwens nooit ongelukkig zijn dan zou je ook nooit weten wat gelukkig zijn betekent. En dus ben ik blij, blij dat ik mijn ‘ongelukkige’ momenten heb. Momenten waaruit ik leer, momenten waaruit ik sterker word maar voornamelijk momenten waaruit ik kan ervaren wat ‘gelukkig zijn’ echt betekent.

Uiteindelijk schrijf ik deze ‘brief’ om even stil te staan bij mezelf. Ik wil neerpennen wat ik, in mijn dertig jarig bestaan, bereikt heb. Waar ik fier over ben, waar ik aan moet werken en wat ik nog wil bereiken?

Dus hier gaan we:

Waar ben ik fier of trots op?

– Ik ben enorm trots op mijn liefdevolle opvoeding. Mijn ouders hebben mij een geweldige jeugd geschonken. Niets kwam ik te kort. Ze hadden tijd voor mij, gaven me enorm veel liefde, hebben naar mij geluisterd. Ze lieten mij mijn eigen keuzes maken, ook al betekende dat dat ik soms heel hard tegen de muur moest botsen en dus moest voelen dat die bepaalde keuzes niet de juiste waren. Maar op die manier hebben zij mij geleerd dat het leven niet altijd gaat zoals jij dat wil. Dat je voor alles moet blijven vechten. En dat je er hoe dan ook altijd komt, met vallen en opstaan weliswaar. Opgeven staat niet in onze woordenboek. Ze hebben mij geleerd dat je respect moet hebben, respect voor de natuur, je medemens en respect voor jezelf. Ze hebben mij tweetalig opgevoegd. Ik ben perfect tweetalig (of zelfs drietalig) en daar ben ik best wel fier over. Dit is ook de reden waarom ik frans praat met Mattéo. Ik wil hem naast de waarden en normen en de liefde die ik kreeg ook dat voordeel meegeven om meerdere talen perfect te beheersen.
– Ik ben trots op de studies die ik heb afgerond en de job die ik als Brand Manager bij Carlsberg bereikt heb. Fier op de mogelijkheden die ze mij daar bieden om boeiende merken te beheren en te lanceren.
– Ik ben trots op het feit dat mijn ‘Highschool sweetheart’ mijn man is geworden en de papa van mijn zoon is. Ik was 15 toen ik hem leerde kennen. We zijn dus al bijna 15 jaar samen en nog steeds kan ik vol bewondering naar hem kijken.
– Ik ben trots op het huis dat wij samen verbouwd hebben. Wij hebben 2 jaar al onze
weekends opgeofferd om samen van dat huis ons droomhuis te maken.
– Ik ben enorm trots op ons zoontje die ontstaan is uit onze liefde.
– Ik ben trots op deze blog. Ik startte hem, na lang twijfelen, recent op en daar haal ik enorm veel energie uit. Op deze manier bouw ik herinneringen op, schrijf ik zaken van me af en treed ik ook een beetje uit mijn comfortzone. De blog leverde me al heel wat complimenten op en ik merk dat ik openbloei als ik op appreciatie kan rekenen. Heeft elke mens niet wat appreciatie nodig?

Waar ik nog aan moet werken en wat ik nog wil bereiken?

– Ik zou graag wat zelfzekerder worden. Mensen denken snel dat ik dat ben. Wel, daar hebben ze het mis… ik twijfel heel erg veel aan mezelf, ik denk heel veel na over wat mensen van mij zouden denken. Ik stel mezelf ook 1000x in vraag. Ik kan me bijvoorbeeld heel ongelukkig voelen door iets dat ik gezegd heb en verkeerd overkwam. Dat zinnetje en de daarbij horende reactie kan me dan een hele dag achtervolgen. “Waarom heb ik het zo niet gezegd? Wat als ik het anders had gedaan?”. Leren loslaten is de oplossing, I know. En dat laatste is 1 van mijn grootste voornemens.
– Stoppen met voor iedereen goed te willen doen. Goed doen voor iedereen, dat is onmogelijk, dus waarom probeer ik dat nog? En dus denk ik dat ik wat meer aan mezelf moet denken want een ander gaat het niet in mijn plaats doen.
– Ik wil de creatieve ‘ik’ terug wat meer stimuleren. Ik wil terug wat meer tekenen en schilderen.
– Ik zou graag een cursus fotografie volgen. Dat boeit mij gewoon enorm.
– Ooit wil ik een eigen zaak opstarten. Ik speel al lang met dat idee. Of het bij dromen blijft of niet, dat zal de toekomst uitwijzen.

Hopelijk kan ik over 10 jaar een nieuwe brief schrijven en komen de bovenvermelde puntjes bij de ‘waar ik trots op ben’ lijst. We zien wel wat het geeft, ik ga me geen onnodige druk opleggen ;-).

Anyway, Happy Birthday to me en op naar de 40!

5 thoughts on “Brief aan mezelf voor mijn dertigste verjaardag

  1. Super! Eerlijk geschreven! Alles evolueert, daarom moeten we ook telkens we doelen bereiken nieuwe doelen stellen. Stilstaan is achteruit gaan wordt gezegd en dat klopt ook wel.
    Proficiat met wat je allemaal al bereikt hebt (terecht om fier op te zijn) en alvast veel succes met het uitvoeren van jouw nieuwe doelen! Je komt er wel! Ik heb er alle vertrouwen in! Niet twijfelen aan jezelf! 😉
    Groetjes

  2. Dag Gaëlle, wat een heerlijk eerlijke reflectie. 30 worden is echt een hele drempel. Niet dat er plots enkel grijze haren groeien of die rimpels niet meer te negeren zijn, maar bij mij voelde het alsof de speeltijd voorbij was. Nu startte het serieuze leven. Je hebt een prachtig gezin en een pracht van een zoon. Je bent een van de fantastische ‘augustus 2016′ mama’s en ik ben heel blij dat ik je zo heb leren kennen. Ik hoop voor je dat je een even mooie reflectie kan maken binnen 10 jaar. Geniet van het prachtige dat je hebt bereikt, je bent kei-goed bezig! HBD!!!

    1. Hi Marij! Bedankt, heel leuk om te horen (of lezen 😉 ). Zo is dat inderdaad, de speeltijd is voorbij. (al denk ik niet dat ik ooit volledig volwassen ga worden, maar dat hoeft volgens mij eigenlijk niet, gelukkig!). Ook ik ben enorm blij dat ik u en de andere augustusmama’s heb leren kennen. Wat een fantastische vrouwen! Dikke zoen en nogmaals bedankt voor je reactie.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.