Geen categorie, Mama, Reizen met kids

5 misvattingen over reizen met een baby

Reizen met een baby dat is niet meer dezelfde definitie van reizen. “Moet ik hem nu eigenlijk dreumes noemen?” Ik blijf even in de ontkenningsfase en vergeet dat hij ondertussen 1 jaar geworden is. Trouwens het is mijn baby en hij zal voor altijd mijn baby blijven. Reizen met een baby dus…

Zoals jullie onlangs konden lezen hebben wij net een autovakantie naar Frankrijk achter de rug. Eindelijk tijd voor elkaar. We leefden 2 weken op het babyritme, op Mattéo’s ritme. Ik was goed voorbereid en had de nodige tips verzameld. Ik sloot één van mijn vorige blogposten af met de volgende zinnetjes ‘Go with the flow’, ‘heb niet teveel verwachtingen’ en toch…

Toch moet ik bekennen dat ik enkele zaken voor ogen had. Zaken die me vanzelfsprekend leken als ik aan reizen dacht. En zo ontstonden mijn 5 misvattingen over reizen met een baby.

  1. Ik zou aan mijn kleurtje werken
    Als je mij een beetje kent dan weet je dat mijn DNA niet de meest zuiderse pigmentcelletjes heeft meegekregen. Mijn huid weerkaatst in de zon en je kan mijn huidskleur in het begin van de zomer bijna vergelijken met een Dafalgan bruistablet. Moest ik een kledingstuk zijn, ze konden mij gebruiken voor de ‘witter dan wit’ reclame van Dash. Sorry, ik ben lichtjes aan het overdrijven, maar kom… voel je de frustratie? 😉 Ik was dus vastberaden om aan mijn kleurtje te werken. Ik nam zelf een maand op voorhand vitaminen om mijn huid op de zon voor te bereiden. Mijn plan was om naar het zwembad te trekken wanneer Mattéo zijn dutjes deed (geen paniek, ik had de babyfoon wel bij de hand genomen). Wishful thinking, again. Want ofwel besloot Mattéo helemaal niet te slapen ofwel vielen we gewoon samen in slaap omdat hij de nacht voordien beslist had om een feestje te bouwen. Oh ja, 1 keer is het mij gelukt. Ik wou er toen het maximum uit halen en liet de zonnecrème het eerste uur (of 2 uur) achterwege. Ik moet er u geen tekening bij maken zeker? Moet ik daarvoor bijna 30 jaar geworden zijn? Het probleem is dat ik mij elk jaar opnieuw laat misleiden door die goesting/misvatting om sneller te bruinen. “Wat was dat van die ezel?”
  1. Ik zou uitgerust terug naar huis komen
    We gaan op reis dus ik ga veel kunnen rusten, dacht ik. Hoe vermoeiend kan zo een mini mensje zijn? Je ziet ze doodgraag maar, echt!, hoeveel aandacht hebben die nodig? Ik moest Mattéo elke wakkere minuut entertainen. De 2e week heeft het bijna een hele week geregend. Daar zaten we dan opgesloten in ons hotelkamertje. Probeer maar eens een baby een volledige dag te entertainen op 20m2. Een hele opgave! De tijd waar ik op vakantie gewoon deed waar ik zin in had is voorgoed voorbij. Even rusten in de zetel of de ligstoel daar kon Mattéo geen begrip voor opbrengen. Spelen zeg ik u! Ik heb zoveel respect voor de crèche. Die moeten er zo 20 en soms meer entertainen op een dag. En ik? Ik kwam vermoeider terug dan dat ik vertrokken was.
  1. Ik zou eindelijk dat boek uitlezen
    Ik nam een boek mee waar ik ooit was in begonnen tijdens mijn zwangerschap. Dat boek ligt al een jaar op mijn nachtkastje naar mij te loeren. Tot hiertoe was ik er nog niet in geslaagd om het uit te lezen. Ik dacht dat het op verlof  vast en zeker zou lukken. Mattéo dacht daar anders over. Zoals in puntje 2 aangegeven kon Mattéo ook hier geen begrip voor opbrengen. Het moment dat ik goed en wel geïnstalleerd was met dat boek in mijn hand voelde ik Mattéo aan mijn been. Hij trok zich op en keek eens lief naar mij… een signaal dat hetzelfde betekend als ‘speel met mij’. Als ik dat signaal even negeerde dan mocht mijn boek er aan geloven. Weg boek dus! Hallo stapelblokken!
  1. Ik zou eindelijk die nieuwe loopschoenen aantrekken
    Ik heb nieuwe loopschoenen. Ze zijn mooi en al! Ze zouden mij zeker wat extra motivatie bijbrengen om eindelijk te gaan lopen. Op reis is ‘te weinig tijd’ al helemaal geen excuus meer en dus nam ik ze mee. Minstens 3 keer per week zou ik lopen. Dat is een haalbare kaart als je op reis bent, toch? Die schoenen zijn nog altijd even nieuw. Oh nee, da’s gelogen! Ik heb ze aangetrokken om te gaan hiken. Maar die loopkleren in mijn valies ruiken nog steeds even fris!
  1. Ik zou tijd hebben om aan mijn blog te werken
    Ik heb een heel klein beetje tijd gevonden om te schrijven wanneer Mattéo ’s avonds in dromenland lag. Posten was andere koek. Ik zou mijn reisverslag op het einde van elke week posten. Helaas was de Wi-Fi die zogezegd aanwezig was in het hotel ver zoek.

Het eerste reisverslag verscheen ondertussen online. Ik ben nog aan het twijfelen of het de moeite is om dat 2e verslag online te zwieren. Onze 2e week was op een toplocatie maar viel letterlijk en figuurlijk in het water. #vakantieinderegen 

Los van dit alles kijk ik tevreden terug op ons verlof. Hoe vermoeiend en hoe anders deze reizen nu ook zijn. Vakantie met het gezin dat is heerlijk genieten van het samenzijn. Die momenten samen nemen ze ons niet meer af. Ik heb genoten om Mattéo zo te zien evolueren, om hem zo gelukkig te zien met ons. En mijn hartje deed weer heel veel pijn toen ik hem opnieuw moest missen omdat er ook moet gewerkt worden. Nu is het weer elke keer aftellen naar het weekend om weer gezellig samen te zijn.

Herkenbaar? Is jullie manier van reizen veranderd sinds jullie met kids reizen?

8 thoughts on “5 misvattingen over reizen met een baby

  1. Leuk om te lezen. Mijn boek is wel uitgeraakt 😉 Annabelle sliep 2/3u in de buggy aan het zwembad. Als ze moe was, liepen we nog 10min. rond en voila in slaap. Hopelijk volgend jaar beter daar dus! Maar wij hadden natuurlijk geen regen ook. We gingen wel ’s avonds om 20u30 naar de kamer zodat ze netjes kon slapen, da’s wel anders dan vroeger maar het deed deugd om vroeg onder het laken te kruipen.

  2. Klinkt bekend. Reizen met een klein kind vergt een hele aanpassing. En wij slagen er ook altijd in haar ritme binnen de 2 dagen naar de vaantjes te doen 🙂 Maar het heeft ook echt wel z’n charmes en het is ook genieten. Op een vermoeiende manier dan 🙂

  3. Haha leuk geschreven en leuke blog !
    Wij zijn vorig jaar met ons meisje van 10 weken naar de Dordogne geweest. Hoewel het af en toe wel eens sukkelen was met pampers of de wandelwagen onderweg, is dat heel goed meegevallen als 1e reiservaring met een baby. Deze zomer was ze een goed jaar oud maar hebben we beslist om niet op reis te gaan. Ze is al vrij onrustig, zit absoluut niet graag in de auto en is heel erg ritme gebonden. En aangezien op reis gaan met een kind al niet écht uitrusten is, hebben we deze zomer maar overgeslagen. Hopelijk gaat het beter volgend jaar wanneer ze geen middagdutje meer moet doen (alhoewel, dan moet ik ze nog meer entertainen..).

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.